​​​​​​​เรื่องผี!!

[Tawanida]

เล่าเรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความซุกซน และค่อนข้างซน จนทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่อาจ..ลืมอย่างยิ่งจริงๆ 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในตอนมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานศึกษาที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างจะที่จะเก่า และมีอายุไม่น้อยกว่า 100 ปีซึ่งนับว่าเป็นอีกหนึ่งโรงเรียน ที่มีประวัติศาสตร์ภูมิหลังอย่างช้านาน จึงไม่สนเท่ห์ใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแม้กระนั้นไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


เครื่องดนตรีไทยทั้งหมดของโรงเรียน ถูกเก็บไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องเว้นเสียแต่เครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ แต่งแต้มอยู่ ที่ผนังคงจะเกือบจะๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งใครที่เป็นอาจารย์สายการเล่าเรียน หรือเปล่าใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีอยู่ ซึ่งผู้ใดกันแน่ที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้ทันทีว่า ห้องกลุ่มนี้มีพลังงาน อะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในสถานที่เรียนต่างเข้าใจดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างจะน่าสะพรึงกลัว อย่างยิ่ง แต่ว่าดูเหมือนด้วยความดื้อรั้น ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบผู้หญิง ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวพวกนี้ เปลี่ยนเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนฝูงหรือมากล่าวเล่าเกินจริง จนถึงไม่ได้คิดอะไรเยอะมากนักนั่นเอง


แม้กระนั้นแล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบสถานที่เรียนได้จัดการ ปิดสถานศึกษาไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังหอประชุมกับเพื่อนฝูงๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ ข้างหลังเลิกเรียน เราได้ทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จำต้องนั่งรอครูที่บันไดข้างเวทีแม้กระนั้นอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงดนตรีไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน แล้วก็ความสงสัยก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้บอกว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับกลายเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมจึงได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่เพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่ไม่ได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ และเป็นเพลงที่สัมผัสได้โดยทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีวงมโหรีอีกทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงตอนค่ำที่เงียบสงัดของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่คนที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและเริ่มน่าขนลุกขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆแล้วก็สร้างอารมณ์มาคุ ให้กับเพื่อนฝูงๆต่างทุกคนเงียบกันหมด รวมทั้งต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนฝูงสตรี ในห้องเริ่มมีลักษณะอาการสั่นกลัว รวมทั้งร้องไห้ในทันที แล้วก็ผมมั่นอกมั่นใจได้เลยว่ามันจะต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย แล้วก็รู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม รวมทั้งได้ยินมันไม่ธรรมดาอย่างยิ่งจริงๆซึ่งผมกล้ารับประกันเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น แล้วก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่อาจจะอธิบายได้ เรื่องผี

แต่ด้วยความไวคะนองของผม ที่ดูราวกับว่ายังคงตลกโปกฮา กับเพื่อนพ้องหญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรมากนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรอย่างงี้ หรือ โลกงามมากไม่น้อยเลยทีเดียว นักผมเลยบอกเพื่อนไปว่าช่างเถิดหรอกพวกคุณครู ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เพราะเหตุว่าห้องประชุมนั้น ค่อนข้างที่จะเงียบแล้วก็เปลี่ยวมากนั่นเอง เล่าเรื่องผี

แม้กระนั้นดูท่าบรรยากาศจะมิได้ดียิ่งขึ้นเลย เพื่อนๆสาวๆต่างพากันร้องไห้รวมทั้งสั่นกลัว แล้วก็ผมก็นึกในใจว่า เพราะเหตุไรพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแม้กระนั้นด้วยบรรยากาศ ก็คงเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นอาจไม่สามารถกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกไม่ถูกด้วยสิ่งเดียวกัน 

แต่ว่าต่อไป ราวๆ 10 กว่านาทีหลังจากที่พวกเราได้ยินเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา โดยทันที ทุกคน ต่างกรีดแล้วก็ด้วยความตื่นตระหนก พร้อมกับประตูห้องเปิดออกมาแม้ว่าปลอดคนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปมองดูก็ไม่เห็นใครอยู่ด้วย อย่างเดียวกัน ภายหลังที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดแนะต่างโหวกเหวกโวยวาย และกรีดกันด้วยความหวาดกลัว

ด้วยความที่เป็นวัยแก่นแก้ว และผมเป็นผู้เดียวที่มองดูเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้เห็นอะไรแม้กระนั้นอยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมรู้ได้ในทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างแน่แท้ แล้วก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องเล่าผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีด และก็ดังทั้งยังสถานที่เรียน จนกระทั่งทำให้พวกครูรวมทั้งคุณครูต่างพากันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วก็พวกเราก็ได้ กระทำเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง จนทำให้ครูที่สถานศึกษานั้น ต่างมองหน้ากันและก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆเดี๋ยวพรุ่งนี้ พวกเราจะทำบุญทำทานใหญ่กันดีกว่า...

หลังจากนั้นเราก็มิได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย หากเรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีมาไว้ที่บนเวที รวมทั้งจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้ว่าอาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และปฏิเสธอาจารย์อย่างฉับพลันหรือรวมไปถึงการขนของ หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จำเป็นที่จะต้องไปกันทีละหลายท่านอีกด้วย 

หลังจากนั้นเรื่องราวกลุ่มนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่แล้วก็เป็นเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างแน่นอน เนื่องจากว่าเพื่อนพ้องกว่า 30 คนในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อคอยเข้าเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และก็หัวข้อนี้ก็กลายเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นพวกเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องผี �������เรื่องผี