เมื่อมั่งมีอย่าเย่อหยิ่ง จนกระทั่งไม่เอาพี่เอาน้อง เดี๋ยวจะเป็นคนมั่งมีต กอั บเหมือนชายคนนี้..

[dsmol19]

นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ใน แทบทุกเฉ ตของ ก รุ งเท พ แล้วก็หั วเมืองใหญ่ๆรวมแล้วหลังจากนั้นก็ราว 500 ไร่

และเมื่อ 30 ปีก่อนนั้น ผมพกเงินในกระเป๋าไว้ท่องเที่ยวทีละเป็นแสนๆทำมาค้ าข ายได้เงิน


มามากมาย ก็ส่งลูกเรียนเมืองนอกหมด ไม่ต้องปฏิบัติงานให้เรียนอ ย่ า งเดียวเมี ย ผมชอบ


เ ล่ นหุ้ น ราค าหุ้ นก็ขึ้นเอาๆก็ได้กำไรมามากมายอยู่แบบเดียวกัน พวกเราก็มีเงินสดหลายร้อยล้ าน

และจู่ๆพอเพียงอยู่มาวันนึงนั้น ก็มีญาติผมคนหนึ่งเดื อ ดร้อนมายืมเงิน วันนั้นผมก็เลยด่ าเขาซะแร ง

แบบที่ว่าเสียๆหายๆเนื่องจากมีความคิดว่าตัวเองมีเงินมากจะพูดอะไรกับคนไหนกันแน่ยังไงก็ได้

แต่ก็มอบเงินเขาไปอยู่นะ แสนนึง บอกเขาว่าไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกนะ

เพราะเงินที่ให้ มีความคิดว่าให้ทาน แล้วหลังจากนั้นเขารับเงินพร้อมน้ำตา ในขณะนั้นผมไม่รู้เรื่องเลยว่า

เขาจะรู้สึกแบบไหนเมื่อผมคิดกระทำการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุยงธย าแล้วในปีนั้นเกิดวิ ก ฤ ต


น้ำท่วม พัดพาทุกอ ย่ า งไปจากชีวิตผม รถผม 19 คันบ้านอีก 5 ข้างหลัง ที่ดินมาก เงินสดที่เคยมี


แฟนผมเล่นหุ้ นเจ๊ งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูกก็ทำธุรกิจจนถึงหมดกระเป๋าข าดทุนข้างใน 2 ปี

เป็นสิ่งที่มีมันหายไปในพริบตา เหลือไว้เพียงแต่หนี้ 200 กว่าล้าน เวลานี้ผมเป็นบุคคล ล้ ม ละ ล า ย

เช่าห้องเพียงพออยู่ได้ ข ายก๋วยเตี๋ยวไปวันๆป ร ะ ทั ง ชี วิ ต และก็เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระจิตใจ

ทำอะไร ทั้งยังลูกผมก็ต่างแยกย้ า ยกันไปเอาตั ว ร อ ดต่างคนต่างไป ไปตามทางชีวิตตัวเอง

ผมไม่เคยได้มองเห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้ผมอายุ 76 ปีแล้วผมต้องยกหม้อ ก๋วยเตี๋ยว

ล้างจาน แต่ว่าพอมันอยู่นานวันเข้าขณะนี้ ผมปลงได้เอง ผมมาทุกข์ยากลำบากตอนแก่แต่

ก็เริ่มเข้าใจชีวิตมากเพิ่มขึ้น เงินค่าเช่ าห้องนี้ ผมไปยืมกับผู้ที่ผมเคยด่ าเขา

ให้เขาไปแสนนึง แต่ลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้า บอกผมว่าพ่อผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง

เพราะเหตุว่าในเวลานั้น ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัด คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้เสมือนพ่อผมเป็นหม า

บิดาผมยอมหมดเพราะชีวิตลูก มีค่ามากกว่าอะไรทั้งนั้น ถึงแม้ว่าจะทำ อ ย่ า ง ไรพ่อก็ยอม

ถ้ามีเงินจะให้หามาคืนคุณลุงให้ได้ แล้วก็แสนนี้ผมคืน ส่วนห้าหมื่นเป็นด อ กละกัน

ไม่มีหนี้บุญคุณถัดไปแล้ว แม้กระนั้นถ้าคุณลุงตรากตรำ คุณลุงมายืมกับผมได้นะ ผมจะให้ก ู้


ผมจะไม่ด่ าราวกับที่คุณลุงด่ าบิดาผมหรอกนะ เพราะว่าถ้าเกิดไม่มีเงินคุณลุง ผมคงไม่ร อดในวันนั้น

เพราะเงินแสนที่คุณลุงโยนให้ มันต่อ ชีวิตให้ผมได้ ผมเอาอย่างที่พ่อบอกแล้วให้ทดแทนหนี้

ก้อนนี้ให้คุณลุง และส่วนลูกคุณลุง ผมไม่รู้เรื่องก ร ร มของผู้ใดกันแน่ของมันนะ

เมื่อได้ยินโดยเหตุนั้น ผมเดินร้องไห้ มาถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง รวมทั้งลงทุ นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ

มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มตามสนอ ง

หลานเขามิได้ด่ าผมแต่หลานพูดเรื่องจริงให้ฟัง แค่ผมรับความจริงไม่ได้เพียงแค่นั้น

แต่ว่าในขณะนี้ผมสุขสบายดี พระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านค้าผม ผมไม่คิดเงิน

ตอนผมมีจำนวนไม่ใช่น้อยผมเกลียดคนบอกบุ ญผม ไม่เคยทำบุ ญเลย ผมกินผมท่องเที่ยว

แต่ว่าในขณะนี้ผมหมดตัว มีหนี้สิน ไม่มีเพื่อนพ้อง ไ ร้ ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ

เข้าวัดเป็น ในขณะนี้ผมห่วงเพียงแค่เมียผมผมภาวนาให้เมี ยไปก่อนผม ด้วยเหตุว่าไม่อย าก

มองเห็นเมียลำบ าก ไม่ต้องถามคำถามว่าผมเป็นคนใดกัน ร้านอยู่ตรงไหน

แค่จะเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน ให้เป็นข้อคิดเตือนใจ อาจไม่มีคำว่า ย า กจนกระทั่งสำหรับคนขยัน

ไม่มีการปลงตก แม้ไม่เคยสูงสุด แล้วมาต่ำสุด และก็ประเด็นนี้สอนใจก้าวหน้าจริงๆ

มันถือเป็นการสอนใจ สำหรับคนอีกหลายๆคนเลยที่ทะนงตน ลืมตัว มีความรู้สึกว่าตนเองเหนือคนใด

"ดูให้สูงเหมือนท้องฟ้า
แต่อย่าลืมว่าที่ที่ยืน
...คือพื้นดิน..."
ไม่เอาพี่เอาน้อง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/12927/